Samodzielne prowadzenie gospodarki finansowej przez gminę
jest najważniejszym oprócz wyposażenia jej w majątek przejawem zasady
samodzielności gminy[1]. Bez wyposażenia
gminy w majątek własny oraz bez przyznania jej możliwości samodzielnego
prowadzenia gospodarki finansowej zasada samodzielności gminy byłaby w znacznej
mierze pojęciem abstrakcyjnym.[2]
Konstytucja[3]
zapewnia wszystkim jednostkom samorządu terytorialnego (w tym także gminom)
udział w dochodach publicznych odpowiednio do przypadających im zadań.
Dochodami gminy jest jej dochód własny oraz subwencje ogólne i dotacje celowe z
budżetu państwa. Obligatoryjnymi dochodami gminy są udziały podatkach
stanowiących dochód budżetu państwa w wysokości:
-
27,6% wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych,
zamieszkałych na terenie gminy,
-
5% z wpływów podatku dochodowego od osób prawnych i
jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, posiadających
siedzibę na terenie gminy.[4]
Przyznawanie
gminie dotacji z budżetu państwa można również uznać za fakultatywne, a należy
do nich:
-
udzielane na realizację zadań zleconych z zakresu
administracji rządowej oraz innych zadań zleconych ustawami;
-
udzielanie na finansowanie lub dofinansowanie określonych
w odrębnych przepisach zadań własnych gminy z zakresu pomocy społecznej, wypłat
dodatków mieszkaniowych i innych zadań.
[1] Istotne unormowania
dotyczące tej problematyki zawierają dwie ustawy: z dnia 26 listopada 1998 r. o
dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 (Dz. U. Nr
150, poz. 983 z późniejszymi zmianami) oraz ustawa o finansach publicznych (Dz.
U. Nr 155, poz. 1014).
[2] K. Byjoch, J. Sulimierski,
J. P. Tarno, Samorząd terytorialny,
op. cit., s.45.
[3] Konstytucja
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r., op. cit., art. 167.
[4] K. Byjoch, Samorząd terytorialny po reformie ustrojowej
państwa, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 2000, s.44-45.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz