Elektroniczna administracja w koncepcjach i działaniach rozwoju w UE i Polsce

Podczas szczytu w Goeteborgu w czerwcu 2001 roku Unia Europejska wyznaczyła sobie cel, jakim jest osiągniecie przez Wspólnotę w 2010 roku pozycji najbardziej konkurencyjnego gospodarczo regionu świata. Jednym etapów dążenia do tego celu jest podjęcie szeregu działań, które pobudzą budowę społeczeństwa informacyjnego, elementem którego jest eGovernment. 

Komisja Europejska definiuje pojęcie elektronicznej administracji jako „wykorzystanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) w administracji publicznej w ścisłym połączeniu z niezbędną zmianą organizacyjną i nowymi umiejętnościami służb publicznych w tym celu, aby poprawić jakość świadczonych przez administrację usług oraz uczynić bardziej efektywnym proces demokratycznej legitymizacji sprawowania polityki”[1]. 

Definicja ta jasno określa, że elektroniczna administracja stanowi coś więcej niż tylko nowy model zarządzania państwem. Oznacza ona głęboką przebudowę procesów biznesowych administracji, realizowaną na bazie technik informacyjno-komunikacyjnych, dążącą do stanu, gdzie sektor publiczny będzie cechował się przejrzystością i otwartością, był produktywny i efektywny oraz przede wszystkim przyjazny obywatelowi. Obywatel ma bowiem prawo oczekiwać, aby zarządzanie państwem było przewidywalne i zrozumiałe. 

Tak zaprojektowany system jest w stanie być kontrolowanym przez samych obywateli. Wymusza to automatycznie konieczność dążenia do większej „wydajności” ze strony urzędników, których rezultaty pracy w starym systemie było trudne do zmierzenia. Istotą elektronicznej administracji jest orientacja na przedsiębiorstwa, organizacje i obywateli, którzy w dzisiejszej dobie maj ą prawo oczekiwać takiego samego poziomu usług świadczonych przez państwo co świadczy sektor prywatny.

---

^[1] eEurope 2005 Action Plan (http://europa.eu.int/information_society/eeurope/2005/index_en.htm)